Manty

Jedna idea, wiele sposobów serwowania, czyli manty na talerzu

Zawijanie mięsnego farszu w elastyczne jednocześnie miękkie ciasto staje się coraz bliższe sercu Polaków. Dlatego też dzisiaj chcemy opowiedzieć o dość popularnym daniu, które zostały rozpowszechnione aż od Anatolii, przez Kaukaz i dotarło do środkowej Azji. O jakim przysmaku mowa? Oczywiście chodzi o manty.

Skąd pochodzą manty?

Geneza tych azjatyckich pierogów podaje różne źródła i tak naprawdę nie jest do końca w pełni jasna. Niektórzy uznają, że nazwa tego przysmaku nawiązuje do starochińskich bułek, które dawniej gotowano na parze. Zdarzało się, że w niektórych regionach zaopatrywane je także w farsz mięsny. Inne teorie z kolei przywołują pomysły, gdzie lepiono smakołyki wśród ludów żyjących w dawnej Mongolii, ale również nie wyklucza się ich pochodzenia z Bliskiego Wschodu. Jedno jest jednak pewne — pierwsza piśmienna wzmianka o tym daniu pojawia się na początku XIV wieku. Receptura "manti" - bo tak pierwotnie zapisywano nazwę tego dania — została rozpowszechniona dzięki kupcom, którzy podróżowali po Jedwabnym Szlaku. Ciekawe jest również to, że serwowano to danie ówcześnie wersji suszonej, co o tym sposobem sprawiało, że manty były łatwe do przewożenia i jednocześnie zapewniały szybkie ich odgrzanie nad ogniem. W ten oto sposób pierożki zawędrowały aż do Anatolii. Tam zyskały ogromna popularność i dzisiaj uznaje się je za przysmak turecki.

Jeżeli z kolei sięgniemy do źródeł XV-wiecznych i przejrzymy książkę kucharską wydaną za rządów Ottomanów, znajdziemy tam przepis na manty, które wówczas nadziewaną farszem z mielonej jagnięciny i cieciorki, a także doprawiano dość oryginalnie — octem i cynamonem.

Manty możemy znaleźć pod różnym nazewnictwem. Otóż Rosjanie i Kirgizi trzymają się terminologii znanej nam, czyli manty. Persowie i Tadżykowie nazywają je mantu, A Uzbecy i Turcy po prostu manti.

Pierogi manty, czyli sekret doskonałego smaku

Te słynne pierogi rozpowszechniły się dzięki ogromnej popularności ulicznej kuchni etnicznej, którą to dzisiaj znana jest społeczeństwo Europy Zachodniej i Ameryki Północnej. Pierogi manty do złudzenia przypominają sakiewki, które zostały wykonane z jasnego, elastycznego i cienkiego ciasta, posiadającego charakterystyczną krawędź w kształcie gwiazdy. Nadziewane są one mięsem i zazwyczaj wykorzystuje się tutaj jagnięcinę lub wołowinę. Najczęstszym sposobem podania jest ich gotowanie, ale również możemy liczyć na to, że będą one smażone lub przygotowane na parze. Zazwyczaj serwuje się je z masłem i sosem jogurtowo-czosnkowym, a do zjedzenia tego dania używa się po prostu łyżki

Pożywny obiad pełen witamin

Tak naprawdę danie to, czyli pierogi manty, są wyjątkowo zbilansowanym rozwiązaniem, które nie tylko zaspokoi nasz głód, ale zadba również o dostarczenie cennych składników odżywczych. Sięgając po to danie, możemy liczyć na świetnie wyważone proporcje węglowodanów, cukrów, białka tłuszczu oraz błonnika dostarczonego do naszego organizmu. Za sprawą tego oczywiście stoi trafne połączenie mięsa wołowego lub jagnięciny z odpowiednio cienką warstwą pszennego ciasta. Dlatego też niewątpliwie manty stanowią ważny element naszej diety, gdyż są bogate w witaminy B1, B2, B3 i B12. Spożywając manty, dostarczymy naszemu organizmowi także kwasu foliowego, cynku, fosforu, potasu sodu, selenu i wapnia.  jeżeli chcemy zadbać także o to, by dostarczyć sobie niezbędne dawki żelaza i magnezu, również Warto sięgnąć po Manty.

Wysoka kultura przyrządzania pierogów

Oczywiście możliwe jest samodzielne przyrządzenie pierogów manty, czy za kupienie ich w gotowej formie. Jednak z całą pewnością lepszym rozwiązaniem okaże się wybór miejsca, które gwarantuje nam możliwość wyboru najlepszych pierogów z całego świata. Wtedy też będziemy mieli pewność, że próbujemy tylko i wyłącznie oryginalnego rozwiązania, a nie alternatyw, które mogą nas mocno rozczarować.

Ewolucja pierogów manty

Rzecz jasna w związku z tym, że wiele stuleci minęło od powstania pierwotnego przepisu na te pierogi, ciągle zaczęły pojawiać się nowe warianty tej potrawy, które miały zaspokoić wymagania klientów. Możemy liczyć na rozwiązanie wegetariańskie, które jest dość popularny. W niektórych regionach Rosji i w Kazachstanie ciekawym dodatkiem do farszu, szczególnie do mięsa jagnięcego, jest kawałek dyni, a w ten sposób ugotowane pierogi posypuje się ostrą papryką i płatkami Chilli. Niekiedy dodatkiem bywa także gęsta śmietana kwaśna lub stopione masło migdałowe. W Uzbekistanie i Tadżykistanie mięso bardzo często łączy się z dodatkowym tłuszczem, a także z ziemniakami lub kapustą. Okrasą będzie tutaj sos z octu i sproszkowanego chilli. Mieszkańcy Afganistanu te mięsne pierożki z wołowiną lub jagnięciną bardzo często podają z sosem pomidorowym, groszkiem, fasolą lub dodatkowo porcją mielonego mięsa. W północnej części Cypru chętnie łączy się manty z serem halloumi i liśćmi świeżej mięty. W Armenii zaś bywają one podawane jako dodatek do czystego bulionu, okraszone niewielką ilością śmietany na wierzchu. Najpierw smaży się je na maśle, a dopiero później gotuje. W niektórych regionach Turcji są gotowane w rosole i jednocześnie stanowią późniejszy jego dodatek.

Ciekawe rozwiązanie dla naszego podniebienia

Oczywiście pierogi manty są doskonałą alternatywą dla popularnych rozwiązań i niewątpliwie stanowią one wyśmienity przysmak, a także coraz częściej pojawiają się jako atrakcyjne danie na przyjęciach. Możemy serwować je w niewielkich miseczkach jako przystawkę, wybierając do tego odpowiednie sosy, ale z powodzeniem mogą one stanowić także główne danie. Naturalnie doprawienie ich pozostaje już kwestią indywidualną.

 

Podsumowanie

Jak widać, to kultowe danie kuchni kaukaskiej i środkowoazjatyckiej cieszy się narastającą popularnością i zainteresowaniem. Chętnie sięgamy po te sakiewki z farszów wołowym, z baraniny, a wyjątkowo z alternatywnym rozwiązaniem warzywnym. Coraz częściej w restauracjach przygotowuje się gotując je na parze, a niekiedy znajdziemy wariant pieczony. Popularnym rozwiązaniem jest podawanie ich z sosem śmietanowym, pomidorowym lub ostrym. Niekiedy dostaniemy je z tłuszczem, octem albo nawet z musztardą.